Nie dawajmy wiedzy na tacy.

Nie dawajmy wiedzy, jak jedzenia na tacy. W dodatku kompletnie niestrawnego dla uczniów.
Prowokujmy ich mózgi do pracy, samodzielnego obrabiania treści. Pozwólmy im chwile pobawić się tą potrawą tak, żeby nawet nie zorientowali się, że maja przed sobą coś, czym normalnie by wzgardzili.
Niech uczniowie działają.

8 klasa. Temat: Zależności nieantagonistyczne w przyrodzie. Przyznajmy uczciwie - już jego brzmienie musi wywoływać ekscytację w młodym umyśle 😩 

Więc zamiast wyjść od przypisanych do tego tematu definicji i podziałów, które dla 14-latka muszą być naprawdę aaaaarcyciekawe (bo przecież każdy uczeń chciałby znać różnicę między komensalizmem a protokooperacją, prawda? 😜), grupy uczniów otrzymują kilkanaście pasków. Na każdym pasku znajduje się krótki opis zależności wiążącej dwa organizmy oraz poglądowy obrazek. 

Zadaniem uczniów jest pogrupowanie zależności, najlepiej na 3 grupy. Sami znajdują kryterium.
Arcytrudne powiecie? Na pewno jest to wyzwanie, ale warto dać szansę. 

Uczniowie dość szybko orientują się, że chodzi o zależności. Zaczynają kombinować: tu korzystają oba organizmy, tu korzysta jeden itp. Wnioski nie są do końca dobre, czasem jeszcze wkrada się jakiś pomysł z pasożytnictwem, ale już widzę, że dzwoni w dobrym kościele. 

Po przeanalizowaniu z każdą grupą wyników ich pracy, wprowadzam usprawnienie: przy każdej zależności napiszcie sobie wyraźnie, kto w niej uczestniczy i oznaczcie każdy organizm:  +, - lub 0, odpowiednio jeśli korzysta na zależności, traci na zależności lub zależność jest mu obojętna. Po tym etapie w każdej grupie uczniowie wyodrębnili 2 grupy: [++] oraz [+0]. Czyli już witamy się z gąską.

Teraz pozostało ich poprosić o wyodrębnienie z [++] tych zależności, które są konieczne do życia. 

Na koniec uczniowie sami zdefiniowali 3 typy poznanych zależności, a ja tylko dołożyłam fachowe nazwy. Bo tak naprawdę, to one są tu najmniej ważne. Najważniejsze jest logiczne myślenie, zauważanie podobieństw i różnic, wyciąganie wniosków.